عصب کشی دندان چگونه است

همه ما در طول زندگی با این مورد مواجه خواهیم شد پس بهتر است اطلاعات اولیه و نکاتی را در مورد عصب کشی دندان بدانیم. این فرایند در اصل همان (Endodontic therapy) یا درمان ریشه که به آن «عصب کشی» مرسوم است.

در واقع درمان ریشه یک درمان دندانپزشکی در شاخه ریشه است که برای از بین بردن عفونت هسته دندان انجام می شود. برای درک بهتر این فرایند، ابتدا باید با ساختار دندان آشنا شوید. با امیدان سلامت همراه باشید.

ساختار دندان

دندان از دو قسمت تاج و ریشه تشکیل شده است. تاج کلاهک سفیدی است که در دهان می بینید و آن را به عنوان دندان می شناسید و ریشه قسمتی از دندان در زیر تاج است که برای ثابت نگه داشتن تاج در لثه و استخوان فک فرو می رود.

همه دندان ها دارای سه لایه اصلی هستند:

مینای دندان

از بیرون به داخل، لایه مینای دندان وجود دارد که به رنگ سفید است و به طور کامل دندان را احاطه کرده است تا از قسمت های آسیب پذیر داخل دندان محافظت کند. مینا سخت ترین ماده در بدن انسان است.

عاج دندان

لایه زیرین مینای دندان است که به رنگ زرد است. در جاهایی که مینای دندان از بین رفته است، می توانید تاج دندان را ببینید. در کسانی که دندان قروچه می کنند و دندان هایشان را به هم می سایند، ممکن است عاج روی سطح جونده دندانشان نمایان شود. عاج نرم تر و آسیب پذیرتر از مینای دندان است.

پالپ دندان

هسته دندان است که محل قرارگیری عصب دندان و عروق خونی است که دندان را تغذیه می کند. پالپ تنها قسمت زنده دندان است. هنگامی که پالپ دندان ما عفونی می شود، باید کاملاً تخلیه و تمیز شود و با مواد مخصوص پر شود. به این می گوییم عصب کشی دندان.

چه زمانی نیاز به عصب کشی دندان وجود دارد؟

عصب کشی در مواردی انجام می شود که پالپ به طور غیر قابل برگشتی آسیب دیده باشد و چاره ای جز تخلیه و تمیز کردن آن و جایگزینی آن با پرکننده های مخصوص نباشد. علت آسیب پالپ معمولا یکی از موارد زیر است:

• شکستن دندان در هنگام تصادف، افتادن یا بازی.
• پوسیدگی عمیق دندان که درمان نشده و به پالپ رسیده است.
• نشت پرکردگی های قدیمی که باعث پوسیدگی در زیر آن شده است.

اگر علائمی مانند دندان درد یا تورم لثه یا هر چیز غیرعادی دیگری را تجربه کردید، به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا وضعیت دندان های شما را بررسی کند. همچنین به طور مرتب به دندانپزشک مراجعه کنید تا پرکردگی های قدیمی دندان را بررسی کند تا در صورت جدا شدن از دندان یا ترک خوردگی، در اسرع وقت تعویض شوند.

علائم عفونت پالپ دندان به صورت زیر است:

• درد هنگام خوردن یا آشامیدن، به خصوص زمانی که درجه حرارت بسیار سرد یا گرم است.
• درد هنگام جویدن.
• لق شدن دندان ها

اگر دندان درد برطرف شد، یعنی نیازی به عصب کشی نیست؟

توجه داشته باشید که با پیشرفت عفونت، ممکن است درد ناپدید شوند زیرا پالپ از بین رفته و اعصاب دیگر پیامی ارسال نمی کنند. در این شرایط ممکن است فکر کنید دندان شما بهبود یافته، اما عفونت بیشتر گسترش یافته است. در نهایت، علائم زیر ممکن است ظاهر شود:

• بازگشت درد هنگام جویدن
• تورم لثه در اطراف دندان آسیب دیده
• ترشحات چرکی از دندان
• تورم صورت
• تیره شدن رنگ دندان

اگر دندان را عصب کشی نکنیم چه میشود؟

توجه داشته باشید که اگر دندان درد دارید باید آن را بررسی کنید. دندان عفونی به خودی خود خوب نمی شود. اگر دندان را به حال خود رها کنید، وضعیت آن بدتر می شود و دندان ها و استخوان مجاور نیز در معرض خطر قرار می گیرند. اگر عفونت گسترده باشد، شانس موفقیت عصب کشی دندان کاهش می یابد.

دلایل درمان مجدد دندان های عصب کشی شده

این امکان وجود دارد که دندان آنطور که انتظار می رود بهبود نیابد و با وجود درمان اولیه نیاز به درمان مجدد داشته باشد. دلایل عدم موفقیت در برداشتن عصب می تواند یکی از موارد زیر باشد:

1. باریکی یا انحنای کانال ریشه دندان که باعث می شود بخشی از آن در عصب کشی اولیه به درستی تمیز و درمان نشود.
2. پیچیدگی ساختار آناتومیکی، مانند شاخه های فرعی کانال ریشه که در درمان اولیه مشخص نشده است.
3. تاخیر در اتصال روکش یا ترمیم های دیگر روی دندان پس از عصب کشی
4. عدم جلوگیری ترمیم دندان عصب کشی شده از عفونت داخل دندان
5. ایجاد پوسیدگی جدید
6. شکستن، ترک خوردن یا شل شدن روکش یا پر کردن دندان (که قرار بود از نفوذ مواد خارجی جلوگیری کند، اما دیگر نمی تواند)

تفاوت بین عصب کشی دندان جلو با آسیاب بزرگ

این تفاوت در چند مورد زیر خلاصه می شود که بسیار مهم هستند:

محل سوراخ کردن دندان برای عصب کشی

برای کشیدن عصب باید سوراخی در تاج دندان ایجاد شود تا دندانپزشک بتواند به پالپ دسترسی پیدا کند. برای دندان های جلویی اغلب این سوراخ در سطح پشتی دندان ایجاد می شود اما برای دندان های عقب معمولاً این سوراخ در سطح بالایی ایجاد می شود، یعنی سطحی که با آن غذا می جویم.

نوع مواد برای پر کردن دندان ها

پس از اتمام کار، سوراخ ایجاد شده برای دندان های جلویی با مواد پرکننده دندان بسته می شود. معمولاً تا زمان آماده شدن روکش و چسباندن آن به دندان از مواد موقت استفاده می شود. البته گاهی ونیر برای دندان های جلو ضروری نیست زیرا فشار زیادی به این دندان ها وارد نمی شود. اما برای دندان های عقبی که تحت فشار زیادی هستند، اغلب به روکش نیاز است تا از شکستن و بریدگی دندان جلوگیری شود.

دقت بالا در پوشاندن دندان های جلویی

برای پوشاندن دندان جلویی که عصب کشی شده است باید در زیبایی ترمیم دقت کرد زیرا تفاوت رنگ آن با دندان های دیگر می تواند زیبایی لبخند را تحت تاثیر قرار دهد. حتی زمانی که روکش دقیقاً همرنگ دندان های مجاور انتخاب می شود، به دلیل تغییر رنگ تدریجی دندان های دیگر و مقاومت روکش ها در برابر تغییر رنگ، ممکن است به مرور زمان تفاوت رنگ ایجاد شود. در این صورت می توان با سفید کردن دندان ها این مشکل را برطرف کرد.

تعداد ریشه های در دندان های عقب و جلو

یکی دیگر از تفاوت های مهم در تفاوت عصب کشی دندان جلو و عقب، تعداد ریشه های آنها است. دندان های جلویی ریشه های کمتری دارند. معمولاً دندان های آسیاب کوچک و دندان های پشتی دارای دو یا سه ریشه هستند که هر کدام یک یا دو کانال ریشه دارند. هر چه تعداد ریشه ها بیشتر باشد، درمان عصب کشی طولانی تر خواهد بود. ممکن است درمان در یک جلسه کامل نشود و چندین جلسه برای تکمیل درمان لازم باشد.

عوارض عصب کشی دندان

حذف کامل پالپ عفونی غیرممکن است

نمی توان تضمین کرد که بافت مرده یا پالپ عفونی به طور کامل برداشته شده است. به این دلیل که ساختار دندان حاوی میکروتوبول هایی است که عفونت ها از آن عبور می کنند. بنابراین حتی با ابزار دندانپزشکی نیز نمی توان به تمام شکاف های میکروسکوپی و بافت ساختار دندان دست یافت.

به کانال های جانبی آسیب می رساند

کانال ریشه، عفونتی که باعث دندان درد می شود را از بین می برد و آن را با مواد پرکننده جایگزین می کند. ممکن است فکر کنید خلاص شدن از شر پالپ عفونی مشکلات شما را حل کرده است، اما اینطور نیست. در طول عمل، بسیاری از کانال های جانبی کوچک وجود دارد که دندانپزشک آنها را لمس نمی کند. این کانال های کناری با برداشتن ریشه دندان می میرند و پوسیده می شوند. پوسیدگی آنها باعث رشد عفونت و باکتری می شود.

نشت عفونت

از آنجایی که حذف کامل عفونت یا باکتری در طول عمل ممکن نیست، به این معنی است که بخشی از عفونت در داخل دندان باقی می‌ماند. همچنین محکم کردن دائمی دندان مخصوصا حین عصب کشی دندان پوسیده با ماده پرکننده نیز امکان پذیر نیست. در نتیجه، باکتری شروع به زندگی در بافت مرده می کند. گسترش پیدا می کند و به بقیه بدن نشت می کند.

التهاب و بیماری های مزمن

پس از اتمام این روش، برخی از بیماران که بسیار قوی و سالم بودند به دلایل مرموز از بیماری های مزمن رنج می برند. تحقیقات نشان می دهد که یکی از خطرات درمان ریشه این است که باعث بیماری های تهدید کننده زندگی می شود.

همانطور که قبلا ذکر شد، باکتری ها حتی پس از تکمیل عمل باقی می مانند. به طور منطقی، دندانپزشک به شما آنتی بیوتیک می دهد تا به عفونت و سایر مشکلات مرتبط کمک کند. با این حال، استفاده از آنتی بیوتیک ها عوارض جانبی خاص خود را دارد و لزوماً تورم و درد را کاهش نمی دهد.

مراحل عصب کشی دندان

برای درمان عفونت پالپ دندان، باکتری ها و بافت های آسیب دیده باید برداشته شوند. اگر به موقع به دندان نرسید، باید دندان را بکشید. از آنجایی که پروتزهای مصنوعی جایگزین دندان مشکلات زیادی دارند و دائماً برای شما هزینه می تراشند، بهتر است تا جایی که می توانید دندان های طبیعی خود را حفظ کنید.

1. برای استخراج عصب، ابتدا دهان بی حس می شود.
2. سپس دندانپزشک سوراخی در تاج دندان ایجاد می کند تا به پالپ دسترسی پیدا کند.
3. با کمک ابزارهای مخصوص دندانپزشکی مانند دریل و سوهان، کل محفظه پالپ تخلیه و خارج می شود.
4. دیواره های محفظه پالپ و ریشه به خصوص نوک ریشه باید کاملا تراشیده و تمیز شوند.
5. پس از تمیز شدن کامل هسته دندان، نوبت به پر کردن آن می‌رسد. دندانپزشک با مواد پرکننده مخصوص تمام پالپ را با دقت پر می کند و در نهایت دندان را می بندد تا راهی برای نفوذ باکتری وجود نداشته باشد.
6. در نهایت معمولاً دندان باید پوشانده شود. روکش تاج مصنوعی است که روی دندان قرار می گیرد و آن را احاطه می کند. به این ترتیب دیگر فشاری به تاج واقعی دندان وارد نمی شود و خطر شکستگی آن کاهش می یابد.

آیا عصب کشی درد دارد؟

اگرچه عصب کشی دندان ممکن است ترسناک به نظر برسد، اما این تجربه شبیه پر کردن یک عمق است. در حین عصب کشی احساس درد نخواهید کرد زیرا تحت تاثیر بیهوشی هستید. همچنین به شما مسکن داده می شود تا در صورت نیاز مصرف کنید. این درد با مسکن های رایج مانند استامینوفن یا ایبوپروفن کنترل می شود.ممکن است قبل از عمل آنتی بیوتیک برای از بین بردن باکتری ها به شما داده شود.

بر اساس بررسی های انجام شده بر روی بیمارانی که تحت عصب کشی قرار گرفته اند، مشخص شده است که درد قبل از درمان در این افراد زیاد بود، اما در عرض یک روز پس از درمان به میزان متوسط ​​کاهش یافته و در عرض یک هفته پس از درمان، به طور قابل توجهی فروکش کرده و به حداقل رسیده است.